Door uitgifte vroeger van gronden in erfpacht langs de kust en de bebouwing daarvan, wordt de kuststrook steeds minder makkelijk toegankelijk. Alle stranden van Bonaire zijn echter openbaar terrein en de vrije toegang ervan kan niet zomaar worden verminderd. Dit is van belang om te weten voor iedereen op Bonaire.
De ‘stranden der zee’ zoals de stranden van Bonaire formeel heten, zijn eigendom van het openbaar lichaam Bonaire. In artikel 26, lid 1 van Boek 5 van het Burgerlijk Wetboek BES is het als volgt vastgelegd: “De stranden der zee, de grond onder de binnenwateren, alsmede de grote en kleine eilanden en platen die in die wateren voorkomen, worden vermoed eigendom te zijn van het openbaar lichaam waar zij zijn gelegen.”
Eigenaren van een stukje grond langs de kust hebben vaak de neiging om hun erfafscheiding, de muur of het hek langs hun terrein, tot op het strand door te trekken. Daardoor wordt de vrije toegang tot het strand beperkt. Dit is dus niet toegestaan want de ‘stranden der zee’ zijn openbaar.
In artikel 26, lid 2 van Boek 5 van het Burgerlijk Wetboek BES is vastgelegd dat “beperking van de openbaarheid van aan de Staat of openbaar lichaam toebehorende stranden door vervreemding, bezwaring, ingebruikgeving of anderszins, behoeft een bij wet, onderscheidenlijk bij eilandsverordening te verlenen bijzondere bestemming”. In juridische taal staat hier dat een strand niet zomaar aan de openbaarheid kan worden onttrokken. Ook niet door het Bestuurscollege.
Alleen als de Eilandsraad in een eilandsverordening heel uitdrukkelijk bepaalt dat een strand bijvoorbeeld in erfpacht is gegeven of verhuurd of verkocht, kan dit de vrije toegang tot het strand beperken. Dat strand is dan geen openbaar gebied meer.
Blijft de vraag: wat wordt er precies verstaan onder een strand? Waar begint een strand en waar eindigt het?
Het Eilandsbesluit onderwaterpark Bonaire (A.B. 2010, no. 14) definieert het strand als “de onbebouwde en (grotendeels) onbegroeide strook, gelegen tussen de normaal-laagwaterlijn enerzijds en het begin van de min of meer ononderbroken natuurlijke begroeiing, dan wel de voet van de aanwezige zeewering, schoeiing of wallen, dan wel het begin van de van oudsher aanwezige bebouwing anderzijds.”
Wat betekent: het strand loopt van de normale laagwaterlijn tot daar waar de natuurlijke begroeiing begint of waar een zeewering begint of waar sinds jaar en dag bebouwing staat.
Zijn er situaties waarvan u denkt dat de toegang tot het strand toch onmogelijk wordt gemaakt, dan kunt u dit navragen of melden bij Toezicht & Handhaving van het OLB op telefoonnummer 7175330
Bijlage
Artikel 5:26 Burgerlijk Wetboek BES
1.
De stranden der zee, de grond onder de binnenwateren, alsmede de grote en kleine eilanden en platen die in die wateren voorkomen, worden vermoed eigendom te zijn van het openbaar lichaam waar zij zijn gelegen.
2.
Beperking van de openbaarheid van aan de Staat of een openbaar lichaam toebehorende stranden door vervreemding, bezwaring, ingebruikgeving of anderszins, behoeft een bij wet, onderscheidenlijk bij eilandsverordening te verlenen bijzondere toestemming.
Er staat nog een regel in het Eilandsbesluit natuurbeheer (art. 35) dat een vergunning voor een nieuw aan te leggen of aan te vullen strand alleen verleend kan worden als het strand vrij toegankelijk is.
